Corfu: pracht parel van Griekenland

Woensdagavond 9/8 mocht piloot Rian Air mijn vriend Reg en mij vervoeren vanaf Weeze, nevenvliegveld van Düsseldorf, naar Corfu, een wonderschoon Grieks eiland. Mijn lange stelten hadden moeite met de krappe beenruimte op een tocht van 2,5 uur en wij waren blij dat tegen 23.00 uur, plaatselijke tijd, de landing in zicht kwam. Een verrukkelijk licht- en zichtpatroon kwam ons al dalend tegemoet vanuit de oude stad Kerkyra(Corfu) waar de steegjes zo nauw zijn, ruim een meter, dat het fenomeen Lat-relatie hier een andere duiding krijgt doordat je jouw nieuwe vlammende liefde al uit het raam hangend innig kunt kussen. Zalig. Dichtbij en toch ver weg.

Een privé taxi kwam voorrijden, een comfortabele tank, met als chauffeur Regwal, tevens onze gastheer, gouden gids en ondernemer in de toeristische branche. Over een hoog heuvelland vervoerde hij ons over een hoofdweg, zeer schaars verlicht en van een abominabele kwaliteit, die in Nederland direct zou leiden tot ontslag van de verantwoordelijke VVD-minister, die tevens voor jaren verbannen zou worden als een politieke paria naar een Tunesische woestijn. 

Net over de drempel naar donderdag 10/8 liet Regwal ons zijn klein, doch fraai en intiem zwembad zien en vervolgens leidde hij ons naar een prachtige veranda omgeven door hoog Hollandse treurwilgen die om aanbidding vroegen, doch niet al te lang want blikjes Mythos, een product van Hein Eken, vroegen al snel om onze begeerlijke aandacht. Pas tegen zessen waren we uitgeluld en was de dorst gelest, behalve bij Reg, en werd het tijd om te gaan pitten. We hielden dat vol tot rond de klok van 12, eigenlijk tijd om je te gaan voorbereiden op een heuse siësta. Voor ons echter hoogste tijd om het eiland te gaan verkennen. 

Maar eerste wat geografie, want ik ben tenslotte in de vorige eeuw bijna 25 jaar docent aardrijkskunde geweest aan het Elzendaalcollege, dat medio oktober 2024 het 75 jarig bestaan uitbundig gaat vieren. Corfu is het meest westelijke eiland van Griekenland en ligt in het uiterst noordelijke deel van de Ionische Zee, daar waar de Adriatische Zee begint. Op een kruispunt tussen Oost en West. De grootte bedraagt bijna 600 km2, 60 km lang bij een breedte van 30 km (noorden) tot 4 km(zuiden) in de vorm van een sikkel. De kustlijn bezaaid met fraaie baaien en inhammen heeft een lengte van 217 km. Hier vind je de toeristische oorden. Oostelijk van het NO zie je Albanië liggen, dat zich snel ontwikkelt. Zuidelijk daarvan is het vasteland van Griekenland gesitueerd. Naar het westen ontmoet je het land van Meloni, beste vriendin van Mark Rutte, stevig steunend op de sterke ruggengraat van de Apennijnen. Gebergten zijn als reliëfrijke scheppingen Gods gelijk reusachtige molshopen verspreid over het eiland, doch vooral in het noorden, zoals de gebergteketen Pantokratoras met een hoogste top van 914 meter. Het aantal inwoners bedraagt zo’n 113.000, waarvan een groot aantal in de hoofdstad Kerkyra. Corfu is een ware groene parel dankzij 4 miljoen olijfbomen, iedere Corfioot bezit zo’n 35 olijfbomen. Natuurlijk zijn er ook nog vele andere soorten loof- en naaldbomen naast een unieke flora en ook de fauna mag je gerust de kwalificatie geven bijzonder. Van wilde orchideeën tot de zeldzame waterschildpad. In lang vervlogen geologische tijden was Corfu een onderdeel van het vasteland, doch aardverschuivingen zorgden voor het ontstaan van een uniek eiland. In juli werd vooral het noorden opgeschrikt door felle bosbranden die zelfs Retwal, die toch het uiterlijk heeft, dankzij zijn lange blonde manen, van een onverschrokken krijger, uit zijn slaap hield en zelfs bij hem soms zorgde voor lichte paniekaanvallen. Zijn schade bleef beperkt tot vele roetdeeltjes in vooral het zwembad. Gelukkig geen toestanden dus zoals op Rhodos of Tenerife. Prachtige namen van dorpjes zoals Agos Petros, Papathanatika, Kyprianades of Agia Varvara. Toch heel wat anders klinkend dan Gassel, Haps, Maashees of Mill niet waar. 

Op onze tochten zien wij huizen die vaak niet afgebouwd zijn en diverse woningen die door mens en god hopeloos verlaten zijn. Elektriciteit tref je nog bovengronds aan op primitief houten palen en de waterleiding komt vaak aan de oppervlakte en vertoont dan diverse lekkages gelijk de huidige achterhoede van NEC. Mede dankzij de EU, zeker na de historische, bot boute uitspraken van ene Jeroen Dijsselbloem, is Griekenland trouwens wel bezig met een inhaalslag wat betreft woningbouw, belastingen en andere relevante moderne zaken. Huizen dienen (af)gebouwd te worden met verplichte spitse daken. Langs de wegen tref je vele stenen monumentjes aan ter nagedachtenis aan verkeersslachtoffers, vooral vanwege het te stevig offeren aan Bacchus. Betalen doet de Griek overigens het liefst nog puur contant. Pinnen is nog grotendeels van een andere planeet.  

Als ik op deze manier Griekenland en vooral de Corfioten nader beschouw vind ik dat Nederland en haar inwoners gemiddeld genomen verwend zijn, te luxe leven, snel kritiek hebben op overheid en anderen vanuit een te egoïstisch standpunt dat veelal ongenuanceerd geuit wordt via sociale media en dat ons politieke systeem hopeloos versplinterd en verouderd is met geen greep op uitvoering via het ambtelijk apparaat en andere semi overheidsinstellingen. Heel benieuwd wat 22 november ons gaat/kan brengen. 

Wij bezochten kustplaatsen als Kassiopi, Beach Almiros, Beach Acharavi, Roda, waar wij trouwens JC Frenske T., de gewichtige veel verdienende, mogelijke redder van links niet gezien hebben. Verder Sidari, waar canal d’amour geliefden romantisch bij elkaar brengt, jong, jonger en wat ouder, dankzij een zeer fraai stukje natuur. Ook Palaeokastritsa is een waar natuurparadijs met een bewoond klooster, dat ook mocht rekenen op ons bezoek. Nog net niet werd de rode loper voor ons uitgelegd. En natuurlijk vereerden wij Kerkyra(Corfu), stad van kastelen, waarvan de oude stad een zeer fraai stadsdeel is dat heel terecht op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. Met een drukke haven, waar veerboten onder meer naar het Griekse vaste land gaan en naar Ancona aan de oostkust van Italië. Corfu en zeker Kerkyra was vanuit het verre verleden door haar sterk strategische ligging en rijkdom geliefd als maritiem ankerpunt en handelscentrum voor onder meer Corinthiërs, Romeinen, Byzantijnen, Venetianen, Fransen, Russen & Turken en Engelsen. Sedert 1864 is het onderdeel van het Griekse rijk. 

Wandelingen in de bergen confronteerden ons met de overweldigende natuur met een juweel van een 18de eeuws klooster van Grieks-Orthodoxe signatuur, helaas vervallen, maar wel in schoonheid, tot een ruïne. Ook op Corfu frequenteerden we de horeca voor veelal de traditioneel Griekse keuken, met heerlijke maaltijden en salades naast Corfu Beer, tot ontzetting van de heer H. Eken. Onze laatste avond stond in het teken van een culinair, culturele happening genaamd Griekse Avond ergens aan de Noordkust waar ruim 200 gasten uit vooral Engeland, Duitsland, Nederland en Griekenland op afkwamen. Waar je kon genieten van muziek, dans, koud vuurwerk en van de enorme gastvrijheid, passie en heel gemakkelijke manier van leven van de Corfioten, voor wie gezin en familie nog heilig zijn.  

Tenslotte. Op een lange wandeling in de heuvelachtige omgeving van Almiros stonden we zondag 13/8 onderweg plots voor een pracht van een kerkje in Grieks-Orthodoxe stijl met daarachter een verstild kerkhof. Onder een van de grafzerken lag sedert 1989 een jonge vrouw van 24 jaar begraven. Een van de twee grafteksten in het Engels was geschreven door Alison Moore, de gestorvene, en die wil ik jullie beslist niet onthouden. 

“Time was when I understood little. 

Life ran in without considering consequences, 

Never stopping to recapture lost breath, 

Caring little, 

Not wanting to hurt yet doing so, 

Only wishing to be free, 

To run with the wind… and back again.” 

Corfu: ik kom terug……met de wind. 

S.F. Nar