Dublin aan de Maas

Dinsdagmiddag 29 augustus jongstleden zit ik heerlijk ontspannen op een prachtig terras in hartje Boxmeer te lezen in een dagblad. Voor me staat een half vol, verleidelijk glas gevuld met een bijzonder bier, een afleiding van het Latijnse woord biber = drank. En ik laat me graag verleiden, althans zeker wanneer het dit soort vloeibare zaken betreft, alhoewel ik nog liever een ander mens, maar dan wel uitsluitend van de andere sekse en dan bij voorkeur een verrukkelijke vrouw van de niet al te extreme feministische soort, verleid.  

Er komt een man naderbij, die ik al snel herken als de bierexpert van café Cambrinus. Ja inderdaad een echte nazaat van die beroemde Boxmeerse bierbrouwerij, ooit gelegen aan de Stationsweg. Hij vraagt of ie naast me mag komen zitten. En wie ben ik in godsnaam dan wel niet, om zelfs maar even te overwegen zulk een beleefd en aardig verzoek af te wijzen? Al snel komen we in gesprek en hij vertelt me in meer dan gave geuren en knappe kleuren een ongelooflijk verhaal dat alleen wellicht in films voorkomt. En dat verhaal wil ik jullie natuurlijk niet onthouden. Mijn gast alias rechterbuur noem ik dan voor het gemak maar even Arie. Het wordt trouwens mijn laatste column van de drie in de categorie die een hoog vakantiegehalte hebben. Daarna wordt het weer de hoogste tijd om mijn levendig licht onder meer te laten schijnen over de hevig stevige ontwikkelingen binnen de Nederlandse politiek, die op woensdagavond 22 november wellicht, na raadpleging van het volk, explodeert of implodeert.  

Arie begint, nadat ik mijn grote verbazing hem vandaag reeds te zien, want hij zou samen met drie gezworen kompanen toch in Dublin zijn, met de grootste moeite heb overwonnen. “Dat klopt ook Nar. Dat was de bedoeling.” Zondag 27 augustus vertrok het genoemde kwartet mannen, waaronder diverse voetballiefhebbers tot zelfs PSV toe, namelijk in een auto via de A77, A57 in Duitsland, naar de luchthaven van Düsseldorf voor hun jaarlijkse stedentrip naar Dublin voor vier dagen. Zondag heen, woensdag terug. Daar aangekomen blijkt de vlucht om donker duistere redenen geannuleerd te zijn. Lichte paniek breekt uit. Een alternatief lijkt niet voorhanden. Na vele telefoontjes, appjes en ander communicatie-ongemak blijkt er morgen, maandag 28 augustus, toch een vlucht naar Dublin te vertrekken vanuit Düsseldorf, maar dan wel via een tussenlanding op vliegveld Schiphol, jullie allen in hoge mate bekend vanwege pittige personeelsperikelen, geluids- en milieuoverlast en natuurlijk de vele vakantievluchten of meer werk gerelateerde reizen naar al dan niet verre landen. Zowel rechts, zoals de kanonnen Rutte en Hoekstra, maar zeker ook links met vedetten als Jetten en Timmermans, vluchten regelmatig ons land/Europa uit via de hogere luchtlagen, soms wel tot een hoogte van 10.000 meter, waarbij goedkope kerosine, nog steeds de brandstof voor vliegtuigen en in extra gezuiverde vorm voor raketten, in hoog tempo verbruikt wordt waarbij veel CO2 en NOx vrijkomt, wat leidt tot de vorming van fijnstof en ozon, schadelijk voor de gezondheid van mens en dier.  

Van de nood wordt een deugd gemaakt. Het viertal boekt deze reis, na heel veel moeite, omdat het opgegeven banknummer totaal niet bekend is in de burelen te Schiphol van de aldaar gevestigde touroperator. Er wordt een hotel geboekt in de omgeving van het vliegveld en ze beginnen haastig, zwaar verlangend en dorstig, aan de Nacht van Düsseldorf. Gelukkig hebben ze alle vier ruime ervaring met speciaal bieren uit Duitsland/Oostenrijk en menig goed gevuld glas wordt dan ook zeer soepel en routineus in de huig, ook wel uvula genoemd, gemikt. De heren nemen die avond stevig in. Het lijkt wel Zomercarnaval aan de Rijn. De nacht is kort. Hun gesnurk, dankzij een stevige westenwind, zelfs hoorbaar tot diep in de voormalige DDR. De luchttrip naar Schiphol verloopt probleemloos. Het overstappen kan echter niet, want de luchtverkeersleiding rond Dublin en de Ierse Zee verbiedt jammer genoeg deze vlucht. Deze luchtreis kan pas morgen, dinsdag 29 augustus, plaatsvinden. Daar beginnen de heren onder leiding van Arie de bierkenner, een stille professor op dat gebied, niet meer aan. Ze zijn suf gebeukt door zoveel bitter helse tegenslagen. 

Met de NS expres terug naar Boxmeer via Utrecht en Nijmegen. Aankomst ergens in de loop van maandagmiddag 28 augustus. Na een welhaast slapeloze nacht, waarbij hun huilachtig gejank bijna te horen was, dankzij een nog steeds straffe westenwind, tot in Düsseldorf toe. Dinsdag 29 augustus wordt met een andere wagen de geparkeerde auto op vliegbasis D. teruggehaald. Vele illusies armer en ook nog eens de man vele honderden euro’s lichter. Daarom besluit Arie die dinsdagmiddag maar een eindje te gaan wandelen en komt, toeval of niet, uitgerekend bij columnist S.F. Nar terecht op een prachtig terras in hartje Boxmeer.  

En de rest is inmiddels geschiedenis……. Geen Dublin aan rivier de Liffey, wel de Nacht van Düsseldorf en biertje drinken voor Arie in Boxmeer: Dublin aan de Maas.  

S.F. Nar