Ode aan Kaiser Franz

Op zaterdag 6 januari jl. keek ik ’s avonds op Duitsland 1 naar een documentaire over Franz Beckenbauer. Voor de schaarse sportanalfabeten onder mijn lezers: Beckenbauer was een voetballer uit Duitsland. Een uiterst boeiende en eerlijke docu over de beste voetballer van Duitsland ooit. Een mondiale grootheid in de absolute topcategorie van Pele, Cruijff, Maradonna en Messi. Na een nachtelijke verwerking van dit filmisch eerbetoon aan Kaiser Franz bereikte ons de dag erop, zondag 7 januari, het intrieste bericht dat Franz Beckenbauer in gezinskring was overleden op 78 jarige leeftijd. Een schok ging door me heen. 

Drie jaartallen zullen me altijd bij blijven als ik het heb over de geniale libero Franz Beckenbauer, Duitser met een sterke voorkeur voor Beieren en de grootste club van Duitsland, een echte wereldclub genaamd FC Bayern München, vallend in een selecte groep van echte Europese topteams zoals daar zijn Real Madrid, Barcelona, AC Milan, Juventus, Inter Milan, Manchester United, Liverpool en Ajax: 1974, 1990 en 2006. Steeds met een interval van 16 jaar. Alle drie deze jaartallen zijn onlosmakelijk verbonden met Kaiser Franz. 

In de zomer van 1974 was ik op vakantie met mijn ‘verloofde’ Anky op Ameland. Op de laatste zondag van onze zomervakantie op deze Waddenparel, te weten 7 juli, werd de finale gespeeld van het WK 1974 tussen Nederland en West-Duitsland in het Olympisch Stadion te München ( Duitsland). In een bomvolle kantine te Nes bekeek ik tezamen met talloos vele Duitse vakantiegangers deze beladen wedstrijd. In de pers vooral ook neergezet als het fameuze duel tussen de beide aanvoerders: de supersterren Johan Cruijff en Franz Beckenbauer. Het magische Nederlandse Elftal dat tot dan toe alle wedstijden met groots machtsvertoon en oogstrelend totaalvoetbal had gewonnen tot en met de spijkerharde halve finale toe tegen de ‘monsters’ van de Gele Kanaries van Brazilië. West-Duitsland had tot dan toe onder gepresteerd, maar wel op z’n Duits de finale bereikt, na beschamend verlies in een van de poulewedstrijden tegen uitgerekend Oost-Duitsland. De uitslag van die “revanchewedstijd voor WO2” is zelfs bekend op de Seychellen: 1-2 voor Die Mannschaft onder leiding van Kapitein Franz de Grote. 1-0 reeds na 2 minuten zonder dat ook maar een Duitse speler de bal geraakt had middels een penalty die loeihard werd benut door Neeskens, die andere Johan. Daarna vergat team Cruijff tot aan de rust echt te voetballen en bood de Duitsers, mijn moeder sprak in die tijd nog over de Moffen, onder absolute leiding van Der Franz de mogelijkheid een voorsprong te nemen van 1-2. Na een zeer omstreden penalty (hoe zou een VAR daar nu over geoordeeld hebben?) door Paul Breitner(25te minuut), 1-1 en de eeuwige ‘Bomber der Nation’ Gerd Muller 1-2 (“zijn we er toch weer ingetuind”). In de tweede helft verzuimt onze 11 de Duitsers echt pijn te doen. Later sprak de beminnelijke Franz de legendarische woorden: “Johan Cruijff was de betere voetballer, maar hij is nooit wereldkampioen geworden.” 

In 1990 op zondag 8 juli in Italië te Rome was Franz Beckenbauer trainer/coach van Die Mannschaft en stond West-Duitsland weer in de finale, nu tegen Argentinië. En de Duitsers wonnen andermaal met een doelpunt verschil: 1-0 door een strafschop van Andy Brehme (85ste minuut), vlak voor tijd. Wij zagen godheid Franz eenzaam en alleen over het deels lege veld lopen, peinzend over dit succes. 

In 2006 mocht Duitsland het WK weer organiseren. Dankzij betoverend werk van ‘Kanselier’ en Ambassadeur Franz, waarbij wel of niet sprake was van omkoping, waar de FIFA vaak uiterst sterk in is. Beckenbauer groeide uit tot een mediapersoonlijkheid zonder weerga. BkeendBekend ook als voetballer in New York en Hamburg. Overal succesvol.

Wat maakte Franz Beckenbauer nu tot zo’n grote voetbalster? Wat maakte Franz Beckenbauer nu tot zo’n grote voetbalster? Zie hem bijna dansend voetballen als een ware, hoog elegante, sierlijke balletdanser. Bal wijkt nauwelijks van zijn schoen. Magnetische voeten? Passeert uiterst gemakkelijk. Kaarsrecht lopend en sprintend met een echte aanvoerdersblik, maar immer sympathiek. Grandioze techniek al waren Overath en Netzer eveneens grandioze balkunstenaars. Het veld totaal overziend met een ruimtelijk inzicht als biljarter Raymond Ceulemans en vogelvluchtoverzicht gelijk een havik. Echte libero, beslist geen ausputzer, daar had hij bij Bayern M. en het Nationaal Elftal Schwarzenbeck voor, bikkelhard en lelijk als de nacht en de koning van de sliding, bijna altijd met een vies vuile broek, terwijl het broekje van Der Franz welhaast immer schoon bleef en een sliding maken eigenlijk niet in zijn scenario zat. Zijn voetballen was van planeet Jupiter, niet te evenaren. Een lust om naar te kijken. Van wonderbaarlijke schoonheid. 

Danke Franz. 

S.F. Nar