Schuilen in het Land van Cuijk
Het bevel van de Duitsers was duidelijk: iedereen moest Overloon verlaten. We wonen in verboden gebied. Ik zit bij Jac Janssen aan tafel samen met zijn ouders en Piet Poels. Aan de met kaars verlichte tafel verheft Jac zijn stem: “Ik blijf hier samen met jullie. Dit is verboden gebied voor de Duitsers!”Jac heeft een schuilkelder onder zijn huis en hij wil dat wij daar met z’n allen blijven. We stemmen in en hoewel de kelder krap is, past het. Als we de schuilkelder instappen, kijk ik nog een keer om. Alsof ik iets voorvoel, neem ik het woonkamer – karig maar gezellig ingericht – in me op. Mijn blik valt op het kruis boven de kachel. Ik knik naar het kruis en daal de trap af.
De krapte, wij zijn met 14-en, maakt het verblijf zelfs een beetje aangenaam. Omdat we niet weten hoelang het gaat duren, spreken we af zuinig te zijn met de weinige proviand die we hebben. We praten wat en sluiten af en toe onze ogen. De spanning is voelbaar. Het kuchje van pa Janssen lijkt steeds hardnekkiger te worden en ik hoop maar dat de goede man niet ziek wordt.
Tegen de middag, op het moment dat ik me wil strekken, hoor ik ineens een angstaanjagend gebrom in de verte aandenderen. Hier onder de grond is het geluid nog veel beangstigender. Het geluid grijpt me bij de keel. Met ingehouden adem wacht ik op wat gaat komen.
Als de eerste tanks voorbij rollen, is het geluid weerzinwekkend hard. We kijken elkaar aan en ik zie de angst in de ogen van mijn medebewoners. Jac laat zich niet afleiden, en wil wat eten. Hij staat op om wat brood te pakken aan de andere kant van de kelder. Wanneer hij met veel moeite het lage gedeelte bereikt, is er een enorme knal. Modder, rotzooi alles stort in. Het enige wat we zien is een rupsband, die zich met moeite probeert uit het gat te trekken. Schreeuwen, huilen, de angst is groot. Wat gebeurt hier. Er is een tank over de schuilkelder gereden en er in gezakt. Al snel krijgen de banden van de tank weer grip en buldert de tank door. Ons achterlatend in paniek….
Jac is geplet door een balk. Hij heeft pijn maar komt bij. We verplaatsen hem heel voorzichtig en ondanks dat de pijn van zijn gezicht is te lezen, blijft hij dapper. “We gaan niet weg voor de Duitsers!”
{tips}
Tip: …herbeleef de spanning uit de oorlog, tijdens het weekend Oorlog & Vrede in het Land van Cuijk
