Doorlopende activiteit: Frits Ottens en Bob Lejeune

Meer informatie

Frits Ottens

SCHILDERIJEN

Frits Ottens (Oventje 1960). Het schaduwspel van licht en donker fascineert hem mateloos. De wisselwerking van kleuren en nuances in de natuur, de objecten en de mensen heeft hem van jongs af aan kunnen bekoren. Zo staat hem nog helder voor ogen hoe hij als kind op zijn rug op de boerenkar van zijn vader naar de wolken lag te kijken. Dit spel voltrekt zich in de buitenwereld maar ook in de binnenwereld. Het is deze veelzijdigheid die zijn werk weerspiegelt.

Het leven is een wonderlijke reis die hem langs verschillende steden, gezichten, geliefden voerde.

Vanuit het Oventje kwam Frits Ottens in een inrichting voor mensen met een verstandelijk beperking terecht. Gaandeweg de reis heeft hij vaak het gevoel gehad dat de inrichting een steeds opener karakter kreeg. Het pad voerde hem langs de steile klippen van de filosofie, eerst in Nijmegen, daarna in Amsterdam. En het sleurde hem door de krochten van de menselijke geest, langs de zuigende afgrond van het niet-zijn en liet hem uiteindelijk belanden achter een schildersezel. ‘Ik ervaar het als een voorrecht te mogen schilderen, scheppend bezig te zijn. Nog los van de resultaten is het schilderen zelf een gewaar zijn van de eeuwige dimensie die zich verschuilt achter de hectiek van alledag. Je kunt de mens zien als een elegante, soms erg moeizame dans van tegenstellingen. Het in harmonie brengen van deze tegenstellingen is voor mij een levenstaak, als mens, als kunstenaar.’

Bob Lejeune

BEELDEN

Bob Lejeune (Boxmeer 1958) is een kunstenaar die de schilderkunst al vroeg in zijn artistieke carrière inruilde voor oeroude traditie van de keramische techniek. Bob Lejeune maakt beelden van klei of porselein, hij is geen beeldhouwer maar een beeldbouwer.

Een beeldbouwer omdat de beelden van klei of porselein opgebouwd moeten worden. Ingewikkelde beelden met bogen, uitstekende delen en open ruimtes. De beelden zijn bouwwerken met verdiepingen, ophogingen en tussenruimtes: complex en transparant.

Akio Takamori (1950-2017), één van zijn leermeesters, zelf met één been in de Japanse traditie en met het andere in de wereld van nu, leidde hem naar het pad, dat hij met enkele uitstapjes, nog steeds volgt: een mengeling van mens, dier en natuur.

Het dier staat daarbij centraal; de beelden zijn sterk verhalend en hebben vaak een symbolische, surrealistische uitstraling. Ook de humor van zijn leermeester is meestal in zijn werk terug te vinden. De kunstenaar noemt zichzelf weliswaar geen verhalenverteller, maar zijn werken vertellen wel degelijk een verhaal voor wie het wil zien.